تو مرا فریاد کن! ای که آسمانم پر شده از یاد تو!
ارسال شده توسط مرجان در 89/2/28:: 10:34 صبحزندگی موهبتی است که به ما ارزانی شده است و تاوقتی امید هست،زندگی هست و ما قدرت آن را داریم که نومیدی را به امید و اشک را به خنده مبدل سازیم ما قدرت آن را داریم که همه پدیده های شادی بخش زندگی را در اختیار داشته باشیم و آن ها را برای خود خلق نماییم فقط کافی است تصمیم بگیریم، از امروز هر لحظه را با عشق زندگی کنیم آن وقت است که معنی و مفهوم حیات و شاد زیستن را بهتر درک خواهیم کرد و از آن لذت خواهیم برد ،قدر دوست داشتن را بدانیم.
***
من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر مهر
کنج هر دیوارش، آرام
گل بگو گل بشنو
هر کسی می خواهد
وارد خانه ی پر مهر وصفامان گردد
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ وریاست
بر درش برگ گلی می کوبم
و به یادش با قلم سبز بهار می نویسم
ای دوست خانه ی دوستی ما اینجاست
کلمات کلیدی :
نظر